İyi Süt Sığırcılığı Uygulamaları 2004 yılında IDF (Uluslararası Süt Federasyonu) ve FAO (Birleşmiş Milletler Gıda ve Tarım Örgütü) tarafından yayınlanmış olan GDFP (Good Dairy Farming Practice) başlığı altındaki kurallar zinciridir. Bilindiği gibi ülkemizde iyi tarım uygulamaları ( GAP = Good Agricultural Practices) yönetmeliği 08 Eylül 2004 tarihli, 25577 sayılı resmi gazetede yayınlanarak yürürlüğe girmişti. İyi Süt Sığırcılığı Uygulamaları ise iyi tarım uygulamalarının ayrıntısı olarak Roma’da 2004 yılında yayınlanmış olan bir yönetmeliktir.
İyi Süt Sığırcılığı Uygulamaları yönetmeliği,19 ülkeden, 31 uzmanın 2001 Kasım ayı ile 2003 Kasım ayı arasındaki iki yıllık çalışması sonucunda kaleme alınmıştır. İngiltere, Almanya, Kanada, Belçika, Fransa, Avustralya, İsviçre, İsveç, Danimarka, Meksika, Hollanda, Hindistan, Avusturya, Yunanistan, Yeni Zelanda, İrlanda, Kenya, Çin ve ABD’den uzmanların katıldığı çalışma sonucu bir iyi süt sığırcılığı uygulamaları rehberi yayınlanmış olup, rehber çiftlikteki problemleri önlemeye yönelik olarak tasarlanmıştır. Ele alınan problemler arasında hayvan hastalıkları da yer almaktadır. Diğer bir deyişle rehber aynı zamanda bir koruyucu hekimlik kitapçığı halindedir.
Rehber hayvan sağlığı, süt hijyeni, hayvan besleme ve su hijyeni, hayvan refahı ve çevre ana başlıklarını kapsamaktadır. Hayvan sağlığı ile ilgili bölümde; çiftliğe hastalık taşımama, fare, sıçan ve yabani hayvanların uzak tutulması, hayvanların işaretlenmesi, hasta hayvanların işaretlenmesi ve ayrılması, kayıt tutma, ilaçların kullanımı, kalıntı riskleri, kullanılmış ilaç artıklarının yok edilmesi, ilaçların arınma sürelerine dikkat edilmesi, çalışanların eğitimi, koruyucu hekimlik uygulamalarına önem verilmesi konuları işlenmektedir.
İkinci başlık süt hijyenidir. Sağım öncesi memenin hazırlanması, uygun sağım teknikleri, sağım makinalarının bakım ve temizliği, sağım odasının temizliği, sütün soğutulması ve soğuk olarak nakledilmesi, hasta hayvanların veya ilaçlı sütlerin ayrı sağılması, meme yangıları yönünden CMT, süt tahlili gibi kontrollerin yapılması bu başlık altında ele alınmıştır.
Üçüncü başlık hayvan besleme ve su hijyeni olarak elen alınmış olup, bu başlık altında; hayvanlara kaliteli ve temiz su temini, yemde ve suda kimyasal bulaşanların önlenmesi, küflü yem verilmemesi, yem saklama koşullarına dikkat edilmesi, çiftlikte farklı türden hayvanlar varsa, yemlerinin birbirine karışmaması, hayvanların uygun miktarda kaliteli yemle beslenmesi, çiftliğe alınan yemlerin izlenebilirliği gibi konuları içermektedir. İzlenebilirlik konusunda geriye yönelik olarak yemin faturası, nereden alındığı ve nakliyesinin kim tarafından nasıl yapıldığı ile ilgili bilgilerin yer almasının gerekliliği ortaya konulmaktadır.
Dördüncü bölüm yeterli gıda, yeterli su, yeterli ve temiz altlık, toksik veya zararlı olabilecek her şeyden hayvanların uzak tutulması, kaygan olmayan zemin, yeterli havalandırma, uygun barınak, topallığa karşı önlemler, hayvanların gözlenmesi, hayvanların yaralanmasına sebep olabilecek her şeyin gözden geçirilmesi, bakıcıların eğitilmesi, doğuma uygun müdahale gibi konuları kapsayan hayvan refahı bölümüdür.
Son bölümde ise çevre konusu işlenmektedir. Çevreden çiftliğe ve çiftlikten çevreye olan kirliliğini asgari düzeyde tutulması ve atıklara özen göstererek, çevredeki suların kirletilmemesi konuları da son bölümde ele alınmaktadır.
Bu konulara ülkemizde birçok işletmenin kendiliğinden uygun hareket ettiğini biliyoruz. Ancak; yine biliyoruz ki onlardan daha çok işletme ise bunların hiçbirine uymamaktadır. Sözü edilen önlemler; işletmenin kazancı için alınması gereken önlemlerdir. Rehberde anlatılmaya çalışılanlar yapılmazsa, hatalar zinciri oluşarak, işletme zarara uğrayacaktır.
İleriki yıllarda iyi tarım uygulamalarının devamı ve ayrıntısı olarak ülkemizde de yayınlanacak olan GDFP ( İyi Süt Sığırcılığı Uygulamaları) rehberi ülkemizdeki işletmelere bir düzen getirecektir. İşletmelerin yararına olduğu su götürmez bir gerçek olan uygulamalara şimdiden başlamak sektörün çıkarınadır.
